Türkiye – Siyaset
1. İdari Bölümler
Türkiye,idari açıdan üniter bir yapıya sahiptir ve bu durum Türk kamu yönetimine şekil veren en önemli etkenlerdendir. Devletin temel işleyişindeki üç güç olan yasama, yürütme ve yargı dikkate alındığında, yerel yönetimlerin hemen hemen herhangi bir gücü yoktur. İllerin ve diğer birimlerin yönetimi, merkezi yönetimden sonra gelir. Yerel yönetimler yalnızca bulundukları yerde hizmet vermek amacıyla kurulmuşlardır. İllerin başında valiler, ilçelerin başında kaymakamlar yönetici olarak görevlidir. Vali ve kaymakamın yanı sıra, merkezi yönetimi ve belediye başkanları tarafından atanan diğer üst düzey yetkililer de vardır. Türkiye’nin başkenti Ankara’dır.
Ülkenin en büyük idari birimleri illerdir ve 81 il vardır. Bu iller ilçelere ayrılmıştır, toplamda 973 ilçe mevcuttur. Ayrıca ülke coğrafi, demografik ve ekonomik koşullar göz önüne alınarak idari anlam taşımayan 7 bölge ve 21 alt bölgeye ayrılmıştır.
2. Siyaset
1923 ile 2018 yılları arasında Türkiye, parlamenter temsilî demokrasinin uygulandığı bir ülkeydi. 2017 Türkiye anayasa değişikliği referandumunun sonucunda cumhurbaşkanlığı hükûmet sistemi kabul edildi; yeni sistem 2018 yılında cumhurbaşkanlığı seçimiyle yürürlüğe girdi ve Cumhurbaşkanı’na kararname verme, kendi kabinesini atama, bütçeyi hazırlama, seçim çağrısında bulunarak parlamentoyu lağvetme ve bürokrasiyle mahkemelere siyasi atamalar yapabilme yetkisi de dahil olmak üzere yürütmenin tam kontrolünü verdi. Başbakanlık makamı yürürlükten kaldırılmış ve yetkileri (Bakanlar Kurulu ile birlikte) devlet başkanı olan ve doğrudan seçimle beş yıllık bir süre için seçilen Cumhurbaşkanı’na devredilmiştir. Recep Tayyip Erdoğan, 2014’te ülkenin halk oylamasıyla seçilen ilk cumhurbaşkanıdır. Türkiye’nin anayasası, ülkenin yasal sistemini ortaya koyar. Hükûmetin temel ilkelerini içerir ve üniter bir merkezi devlet olarak Türkiye’yi tanımlar.
Yürütme yetkisi Cumhurbaşkanı tarafından uygulanırken yasama yetkisi, Türkiye Büyük Millet Meclisi olan tek meclis parlamentosuna verilir. Yargı, yürütme ve yasama organından doğal olarak bağımsızdır; ancak 2007, 2010 ve 2017 yıllarındaki referandumlarda yürürlüğe giren anayasal değişiklikler, hakim ve savcıların atanması veya görevden alınması için Cumhurbaşkanı ve iktidar partisine daha büyük yetki vermiştir. Anayasa Mahkemesi, yasaların ve anayasanın kararnamelerinin uygunluğu hakkında karar almakla suçlanmaktadır. Danıştay idari davalar için son başvurucunun mahkemesi ve diğer tüm kişiler için Yüksek Temyiz Mahkemesidir.
Her iki cinsiyet için genel oy hakkı, 1933 yılından bu yana Türkiye genelinde uygulanmaktadır ve 18 yaşına girmiş her Türk vatandaşı seçme hakkına sahiptir.
3. Türkiye Cumhuriyeti
Sevr Antlaşması’nın yerini alan 24 Temmuz 1923 tarihli Lozan Antlaşması, yeni kurulan “Türkiye Cumhuriyeti”nin egemenliğinin Osmanlı İmparatorluğu’nun halefi devlet olarak uluslararası olarak tanınmasına yol açtı ve 29 Ekim 1923’te ülkenin yeni başkenti Ankara’da Cumhuriyet ilan edildi.Mustafa Kemal cumhuriyetin ilk Cumhurbaşkanı oldu ve ardından birçok reform gerçekleştirdi. Reformlar, eski din temelli ve çok toplumlu Osmanlı anayasal monarşisini, laik bir anayasa altında parlamenter bir cumhuriyet olarak yönetilecek bir Türk ulus devletine dönüştürmeyi amaçlıyordu.
4. Hukuk
1982 Anayasası olarak da bilinen Türkiye Cumhuriyeti Anayasası Türkiye’nin temel kanunudur. Devletin teşkilatını kurar ve devletin işleyişine ilişkin ilke ve kuralları ile vatandaşlarına karşı sorumluluklarını belirler. Anayasa, Türk halkına ait egemenliğin devri ve kullanılmasına ilişkin esasları belirlerken, Türk halkının hak ve sorumluluklarını da belirler.