Belçika – Tarih
Belçika’nın tarihi, 1830’da bu adı taşıyan modern devletin kurulmasından önceye uzanır ve komşuları olan Hollanda, Almanya, Fransa ve Lüksemburg ile iç içedir. Tarihinin büyük bir bölümünde, şimdiki Belçika, ya Karolenj İmparatorluğu gibi daha geniş bir bölgenin parçasıydı ya da aralarında öne çıkan Brabant Dükalığı, Flanders İlçesi, the Prince -Liège Piskoposluğu ve Lüksemburg Kontluğu gibi daha küçük devletlere bölünmüştü. Stratejik konumu ve farklı kültürler arasında bir temas ülkesi olarak tarihi nedeniyle Belçika, “Avrupa’nın kavşağı” olarak adlandırılmıştır; topraklarında savaşan birçok ordu için, aynı zamanda “Avrupa’nın savaş alanı”[1] veya “Avrupa’nın kokpiti” olarak da adlandırılmıştır.[2] Latince kökenli Fransızca ve Cermen Felemenkçesi arasında bir dil sınırı içeren ve bununla bölünmüş bir Avrupa ulusu olarak da dikkat çekicidir.
Belçika’nın modern şekli, en azından ortaçağ Burgonya Hollanda’sının güney çekirdeğine kadar izlenebilir. Bu topraklar, ortaçağ Fransa ve Almanya’yı bölen Scheldt’in eski sınırında yer aldı, ancak Valois-Burgundy Evi altında bir araya getirildi ve varisleri Kutsal Roma İmparatoru Charles V tarafından Pragmatik Yaptırım’da tek bir özerk bölgede birleştirildi. 1549. Seksen Yıl Savaşları (1568-1648) daha sonra kuzey Hollanda Cumhuriyeti ile Belçika ve Lüksemburg’un geliştiği Güney Hollanda arasında bölünmeye yol açtı. Bu güney bölgesi, ilk başta “İspanyol Hollandası” olarak Burgonya hanedanının Habsburg torunları tarafından yönetilmeye devam etti. Fransa’dan Louis XIV altında yapılan istilalar, şu anda Nord-Pas-de-Calais’in Fransa’ya kaybedilmesine yol açarken, geri kalanı nihayet “Avusturya Hollandası” oldu. Fransız Devrim savaşları, Belçika’nın 1795’te Fransa’nın bir parçası olmasına yol açtı ve Katolik kilisesine ait olan bölgelerin yarı bağımsızlığının sonunu getirdi. 1814’te Fransızların yenilgisinden sonra, 1830-1839 Belçika Devrimi sırasında bir kez daha bölünen ve üç modern ulus, Belçika, Hollanda ve Lüksemburg’u veren yeni bir Hollanda Birleşik Krallığı kuruldu.
Belçika’nın limanları ve tekstil endüstrisi Orta Çağ’a kadar önemliydi ve modern Belçika, 19. yüzyılda refah getiren ama aynı zamanda liberal işadamları ve sosyalist işçiler arasında siyasi bir ikilik açan bir Sanayi Devrimi yaşayan ilk ülkelerden biriydi. Kral, 1908’deki büyük bir skandaldan sonra hükümetin devraldığı Belçika Kongo’sunda kendi özel sömürge imparatorluğunu kurdu. Belçika tarafsızdı, ancak Fransa’ya giden bir yol olarak stratejik konumu, onu 1914 ve 1940’ta Almanya için bir işgal hedefi haline getirdi. İşgal altındaki koşullar ağırdı. Savaş sonrası dönemde Belçika, Avrupa Birliği’nin kurucu üyesi olarak Avrupa birliğinin lideriydi. Brüksel şimdi NATO’nun genel merkezine ev sahipliği yapıyor ve Avrupa Birliği’nin fiili başkenti. Koloniler 1960’ların başında bağımsız hale geldi.
Siyasi olarak ülke bir zamanlar din meselelerinde kutuplaşmıştı ve son yıllarda dil farklılıkları ve eşitsiz ekonomik kalkınma konusunda yeni bölünmelerle karşı karşıya kaldı. Bu süregelen düşmanlık, 1970’lerden bu yana geniş kapsamlı reformlara neden oldu, eski üniter Belçika devletini federal bir devlete dönüştürdü ve hükümet krizlerini tekrarladı. Şimdi üç bölgeye ayrılmıştır: kuzeyde Flanders (Hollandaca konuşulan), güneyde Wallonia (Fransızca konuşulan) ve ortada iki dilli Brüksel. Almanya sınırında 1815 Viyana Kongresi’nde Prusya’ya tanınan, ancak Birinci Dünya Savaşı’nın ardından 1919 Versay Antlaşması’yla Belçika’ya eklenen Almanca konuşan bir nüfus da var.
