Τουρκία – Θρησκεία
1. Τελετή Μevlevi Sema
Το Mevleviye είναι ένα ασκητικό τάγμα των Σούφι που ιδρύθηκε το 1273 στο Ικόνιο, από όπου σταδιακά εξαπλώθηκε σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Σήμερα, το Mevleviye μπορεί να βρεθεί σε πολλές τουρκικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο, αλλά τα πιο ενεργά και διάσημα κέντρα δραστηριότητας του τάγματος βρίσκονται στο Ικόνιο και την Κωνσταντινούπολη.
Οι Mevleviye είναι γνωστοί για τους στροβιλιστικούς χορούς τους. Μετά από μια συνιστώμενη νηστεία πολλών ωρών, οι στροβιλιστές αρχίζουν να περιστρέφονται στα αριστερά τους πόδια σε σύντομες περιστροφές, χρησιμοποιώντας το δεξί πόδι για να οδηγήσουν το σώμα τους γύρω από το αριστερό πόδι. Το σώμα του στροβιλιστή προορίζεται να είναι εύπλαστο, με τα μάτια ανοιχτά αλλά χωρίς εστίαση, ώστε οι εικόνες να γίνονται θολές και να ρέουν. Στις χορευτικές τελετές τους, ή Sema, παίζεται ένα συγκεκριμένο μουσικό ρεπερτόριο που ονομάζεται ayin. Βασισμένο σε τέσσερις ενότητες φωνητικών και ορχηστρικών συνθέσεων, ερμηνεύεται από τουλάχιστον έναν τραγουδιστή, έναν φλογέρα, που ονομάζεται neyzen, έναν τυμπανιστή και έναν κυμβαλιστή. Οι χορευτές συνήθιζαν να λαμβάνουν 1.001 ημέρες απομονωμένης εκπαίδευσης στα σπίτια μεβλεβιχανέ, όπου μάθαιναν για την ηθική, τους κώδικες συμπεριφοράς και τις πεποιθήσεις ασκώντας προσευχή, θρησκευτική μουσική, ποίηση και χορό.
https://ich.unesco.org/en/RL/mevlevi-sema-ceremony-00100
2. Semah, τελετουργία Alevi-Bektaşi
Τα Semah μπορούν να περιγραφούν ως ένα σύνολο μυστικιστικών και αισθητικών κινήσεων του σώματος σε ρυθμική αρμονία. Αποτελούν μία από τις δώδεκα κύριες υπηρεσίες που βρέθηκαν σε τελετουργίες Κεμ, θρησκευτικές πρακτικές που πραγματοποιούνται από οπαδούς των Αλεβιτών-Μπεκτασί, ένα σύστημα πεποιθήσεων που βασίζεται στον θαυμασμό για τον Αλί, τον τέταρτο χαλίφη μετά τον προφήτη Μωάμεθ. Τα Semah εκτελούνται από semahçıs (χορευτές Semah), συνοδευόμενοι από πιστούς μουσικούς που παίζουν λαούτο με μακρυλαιμό σάζι. Διάφορες μορφές Semah υπάρχουν στις κοινότητες Αλεβιτών-Μπεκτασί σε όλη την Τουρκία, καθεμία με ξεχωριστά μουσικά χαρακτηριστικά και ρυθμικές δομές. Ένα σταθερό χαρακτηριστικό είναι η εκτέλεση του τελετουργικού από άνδρες και γυναίκες, δίπλα-δίπλα. Οι τελετουργίες Semah βασίζονται στην έννοια της ενότητας με τον Θεό ως μέρος ενός φυσικού κύκλου: οι άνθρωποι προέρχονται από τον Θεό και επιστρέφουν στον Θεό. Υπάρχουν δύο μορφές Semah: Τα İçeri Semah εκτελούνται στο Cems μόνο μεταξύ των οπαδών ως μέρος των δώδεκα υπηρεσιών. Τα Dışarı Semah εκτελούνται ανεξάρτητα από υπηρεσίες για την προώθηση του πολιτισμού Semah στις νεότερες γενιές. Τα Semah είναι το πιο κρίσιμο μέσο για τη μετάδοση της παράδοσης των Αλεβιτών-Μπεκτασί. Όλες οι πρακτικές, τα παραδοσιακά μοτίβα και οι διδασκαλίες μεταδίδονται προφορικά και διαφορετικά είδη τέχνης και λογοτεχνίας που συνδέονται με την παράδοση συνεχίζουν να ευδοκιμούν. Με αυτόν τον τρόπο, τα Semah διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στην προώθηση και τον εμπλουτισμό της παραδοσιακής μουσικής κουλτούρας της Τουρκίας.
https://ich.unesco.org/en/RL/semah-alevi-bektai-ritual-00384
3.Ramazan Bayramı (Γιορτή του Ραμαζανιού)
Το Μπαϊράμ είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στα τουρκικά για τις γιορτές που γιορτάζονται σε εθνικό επίπεδο, τόσο επίσημες όσο και θρησκευτικές. Υπάρχουν δύο όροι στα τουρκικά για αυτές τις διακοπές. Το Ramazan Bayramı (Γιορτή του Ραμαζανιού) πήρε το όνομά του από το Ραμαζάνι. Το Şeker Bayramı (Γιορτή ζάχαρης) έρχεται χάρη στο ιδιαίτερο και κυρίως γλυκό φαγητό που σερβίρεται στους επισκέπτες.
Κατά τη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού, που συμβαίνει τον ένατο μήνα του σεληνιακού ισλαμικού ημερολογίου, όλοι οι μουσουλμάνοι υποχρεούνται να απέχουν από το φαγητό και το ποτό από την αυγή έως το σούρουπο για 30 ημέρες. Η πράξη της νηστείας έχει σκοπό να υπενθυμίσει στους μουσουλμάνους τους λιγότερο τυχερούς και να ενισχύσει την ανάγκη να είναι ευγνώμονες. Ως ένας από τους πέντε πυλώνες, ή καθήκοντα, του Ισλάμ, η νηστεία κατά τη διάρκεια του μήνα του Ραμαζανιού είναι υποχρεωτική για όλους τους υγιείς ενήλικες μουσουλμάνους.
Νηστεία κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού σημαίνει αποχή από κάθε φαγητό ή ποτό από την αυγή μέχρι τη δύση του ηλίου. Συνιστάται οι μουσουλμάνοι πριν την ανατολή του ηλίου να τρώνε ένα προγευματικό γεύμα γνωστό ως σαχούρ. Αυτό το γεύμα μοιάζει συχνά με το πρωινό, αλλά σε ορισμένους πολιτισμούς μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα τρόφιμα που μοιάζουν με το δείπνο. Μετά τη δύση του ηλίου, οι μουσουλμάνοι διακόπτουν τη νηστεία τους με ιφτάρ, ένα γεύμα που συνήθως ξεκινά με χουρμάδες και νερό ή γάλα και ακολουθεί δείπνο. Οι μουσουλμάνοι επιτρέπεται να τσιμπολογούν το βράδυ μεταξύ αυτών των δύο γευμάτων και η ενυδάτωση ενθαρρύνεται, ειδικά όταν το Ραμαζάνι πέφτει το καλοκαίρι.
Μετά το Ραμαζάνι, οι μουσουλμάνοι γιορτάζουν μια τριήμερη γιορτή που ονομάζεται Εορτή του Ραμαζανιού. Οι μουσουλμάνοι προσεύχονται την εορταστική προσευχή στην εκκλησία το πρωί, επισκέπτονται την οικογένεια και τους φίλους και γιορτάζουν για φαγητό, δώρα και δραστηριότητες για τα παιδιά.
https://www.eatright.org/health/lifestyle/culture-and-traditions/ramadan–the-practice-of-fasting
4. Γιορτή των δοντιών
Όταν το μωρό βγάζει δόντια, ένα από τα πιο σημαντικά σημάδια της βιολογικής ανάπτυξης ενός παιδιού, οι Τούρκοι συνήθως σηματοδοτούν την περίσταση με μια τελετή. Πίσω από αυτή την τελετή και τη γιορτή που γίνονται για να σηματοδοτήσουν την εμφάνιση των δοντιών, τα οποία είναι απαραίτητα για τη μάσηση, κρύβονται οι επιθυμίες για ευλογία της τροφής, αύξηση των πιθανοτήτων του παιδιού να κερδίσει το καθημερινό ψωμί του και ούτω καθεξής. Σε αυτή την τελετή, λαμβάνει χώρα επίσης μια σειρά από παραδοσιακές πρακτικές για να διασφαλιστεί ότι το παιδί έχει γερά και ομοιόμορφα δόντια.
Το πιο κοινό όνομα αυτής της τελετής και γιορτής, που έχει διαφορετικά ονόματα σε διάφορες περιοχές, είναι «γιορτή δοντιών – σιτάρι». Σε διάφορες περιοχές, ονομάζεται «diş aşı» (γεύμα για τα δόντια), «diş bulguru» (πλιγούρι δοντιών) και «diş buğdayı» (σιτάρι δοντιών).
http://www.turkishculture.org/lifestyles/turkish-culture-portal/landmarks-in-life-513.htm?type=1
5. Η παράδοση της Χέννας
Στο τουρκικό σύστημα πεποιθήσεων, η χέννα θεωρείται ως σημάδι θυσίας, γι’ αυτό και η χέννα εφαρμόζεται σε 3 περιπτώσεις στην τουρκική κουλτούρα.
- Για τα ζώα που θα θυσιαστούν (για την αφιέρωσή του στον Αλλάχ)
- Για τους υποψηφίους στρατιωτικούς (για την αφοσίωση στις χώρες τους)
- Σε υποψήφιους συζύγους (για την αφοσίωση στις οικογένειές τους)
Στην τουρκική κουλτούρα, οι βραδιές χέννας οργανώνονται μόνο για τις υποψήφιες νύφες συνήθως μία ή δύο ημέρες πριν από το γάμο.
Υπάρχουν κάποιες προετοιμασίες πριν από μια νύχτα χέννας. Η χέννα αγοράζεται και τοποθετείται σε μικρά, πολύχρωμα σακουλάκια για να τα μοιράζονται στους καλεσμένους. Παρασκευάζονται υλικά όπως κεριά και μαντήλια, καθώς και διάφοροι ξηροί καρποί και ποτά για τους επισκέπτες.
Μια βραδιά χέννας είναι μια τελετή που περιλαμβάνει τόσο τη χαρά όσο και τη λύπη. Η νύφη είναι χαρούμενη γιατί μαζεύεται και διασκεδάζει με την οικογένεια, τους φίλους και τους συγγενείς πριν από το γάμο, αλλά ταυτόχρονα λυπημένη γιατί αφήνει την οικογένεια και το σπίτι της.